Elke schub, of elk blokje, komt overeen met een instructie. Als je de gekleurde schubben op de rug van Coko legt en een klein klopje op zijn kop geeft, voert hij je instructies keurig uit door de blokjes op zijn rug één voor één te herkennen in de volgorde van kop tot staart. Zo laat Coko zien dat hij een robot is; die kinderen al vanaf hun eerste levensjaren de mogelijkheid biedt om te spelen met coding en blokprogrammering en aanverwante activiteiten die ze later weer zullen tegenkomen.

Coko beweegt niet over een rooster, maar vrij over de vloer, maakt ruime bewegingen en kan de kamer omvormen in een gigantisch speelveld met hindernissen en parcoursen. Elk blokje heeft een instructie code die een bepaalde gedraging, verplaatsing vooruit of achteruit, ruime bocht naar links of rechts, omkeren, zwemmen, dutje doen teweegbrengt.

De beschikbare blokjes vormen het instructierepertoire, terwijl de rug van Coko het geheugen is waar het programma visueel kan worden samengesteld. Net zoals in omgevingen voor visuele blokprogrammering, wordt de syntactische juistheid gewaarborgd door het in elkaar passen van de blokjes, maar het effect dat het programma produceert hangt af van de manier waarop ze worden samengesteld. Met de meegeleverde blokjes en de 8 beschikbare plekken op de rug van Coko kunnen tienduizenden verschillende gedragingen worden geprogrammeerd.